Ola czyli moja starsza córka ma prawie 31 miesięcy, niby taki aniołek ale jednak od malutkiego dzieciątka umie pokazać różki. Jest bardzo otwarta na ludzi, nie boi się nikogo a nawet powiedziałabym że mogłabym ją komuś "sprzedać " i wcale by się nie pogniewała oby by tylko widziała nowe miejsce albo by była w centrum uwagi :)
Chodzi do przedszkola 3 razy w tygodniu ( na szczęście ;) ) Uczy się zabawy w grupie, jak i języka. Czasem wymknie jej się w domu jakieś niemieckie słówko wtedy chwalę ją głośno i mówię jej co znaczy po polsku.
Młodsza zaś Laura ma prawie 14 miesięcy czyli jest w takim wieku że uczy się wiele rzeczy, jest ciekawa świata , powtarza pewne czynności które pokazuje jej starsza siostra, więc czasem wydaje mi się że zachowuje się jak starsze dziecko.
No i właśnie ostatnio zrobiła się ciekawa na sprawy dotyczące toalety, tego jak Ola robi siku na nocnik a że czytam ostatnio bardzo ciekawą książkę i w sumie jestem już w ostatnim rozdziale "przypadek wczesnego treningu toaletowego".
Zastanawiam się nad faktem iż nasze pokolenie jest chyba za wygodne. Mam porównanie z przedszkola Oli. Córcia przestała nosić w dzień pampersy jak skończyła 22 miesiące czyli mając nie całe 2 lata. Nie wydaje mi się żeby było to za szybko wręcz przeciwnie troszkę za późno, próbowałam w wieku 17 miesięcy ale nie była zainteresowana więc zaczęłam parę miesięcy później. Nauka trwała jakiś miesiąc, w nocy zakładam jej jeszcze panty choć nie zawsze są mokre rano.
W jej przedszkolu są dzieci które mają tyle lat co ona jak i rok starsze, które dalej noszą pampersy ! Nie wiem czy to z lenistwa rodziców czy po prostu z wygody.
Wracając do tematu autorka książki Melinda Blau jest głosem zaklinaczki dzieci Tracy Hogg która twierdzi iż trening toaletowy można zacząć już w wieku 9 miesięcy. Hm.. jestem raczej z tych co twierdzą iż to troszkę za szybko.. ale w dalszej części twierdzi że już najpóźniejszy moment to wiek do 23 miesięcy.
I chyba z tym bym się mogła zgodzić bo często po 2 urodzinach dziecka występuje bunt dwulatka którego ja chyba doświadczyłam na przykładzie Oleńki, czasem jeszcze doświadczam.
I teraz sprawa Laury, myślałam że poczekam z treningiem toaletowym do lata żeby mogła biegać bez pieluszki ale czytając tą książkę stwierdziłam że chyba nie ma sensu czekać. Autorka daje fajne rady, jak i co robić aby dziecko się przekonało do nocnika. Wiem też że muszę pierw nabrać sił i motywacji bo jak już raz spróbuje to będę to musiała ciągnąć a wtedy nerwy i zdenerwowanie nie mają prawa miejsca.
To Tyle na dziś :) Polecam książkę jeśli ktoś ma problemy z dzieckiem od pierwszych tygodni, są fajne wskazówki na temat jedzenia, spania i zachowania dzieci :)
Pozdrawiam Gabi
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz